tekst Marleen Smans

De luiken van je huis zijn gesloten.

In de koele donkere kamer lig jij,

wijze oude vrouw.

Mijn kinderdromen werden door jou gevuld.

Ik heb je een beetje verwaarloosd

toen ik groter werd.

De oude klok tikte je leven uit

toen ik er niet was!

En de luie poes waakt

over je stille huis-in-de-zon

nu ik hier sta: alleen!

Kind van jouw kind,

voor het leven,

jij reeds erbuiten,

maar nog in mij...

(geschreven door Marleen Smans, voorgelezen tijdens de poëziemiddag 'Poëzie van leven en dood', december 2012)