Moeder en zoon

Moeder en zoonEr is ergens een vijver, schrijft Ovidius,die ooit een moeder is geweest‘zij smolt weg in tranen’, rouwendom haar dood gewaande zoonmaar hij leefde nog – hij had de dood gezochtdoor van een rots te springen, maar hij viel niet,in de woorden van Ovidius: ‘zwevend werd hijin de lucht een zwaan met witte veren’.Die dingen gebeurden toen – soms wasde werkelijkheid zo ondraaglijkdat er gebeurde wat niet kon.Dit is alles wat wij weten: moeder en zoonherenigd – je ziet in gedachten hoe een witte zwaanwordt gewiegd door een vijver en je vraagt:zou die vogel de rouw kennen van het wateren zou het water weten wie het wiegt.Rutger Kopland