Moeders dood
tot hier heeft moeder me gedragen
het huis van mijn bestaan
voltooid om uit te breken
had ongemerkt in de donkere nacht
haar laatste steen gelegd
de luiken van de ramen zijn geloken
binnen wervelen verloren geuren
het vergaan is geboren
mijn handen tasten
met zoekende vingers
in het lang geleden
mijn voeten stampen
met galmende dreun
in het struikelend nu
met mijn knieën gebogen
mijn lijf krom op de trap
knip ik haar tapijt door
smijt het betraand in een hoek
leegte in mijn ouderlijk huis
brengt me dichterbij mijn eigen ziel
moeder draag me vanaf hier verder
je leven van overgave en vertrouwen
leert me de stilte ruimte geven
(geschreven door Jos Veld, voorgelezen tijdens de poëziemiddag 'wie jij was, wie ik ben', december 2014)