tekst 2 Jos Veld

Moeders dood

tot hier heeft moeder me gedragen

het huis van mijn bestaan

voltooid om uit te breken

had ongemerkt in de donkere nacht

haar laatste steen gelegd

de luiken van de ramen zijn geloken

binnen wervelen verloren geuren

het vergaan is geboren

mijn handen tasten

met zoekende vingers

in het lang geleden

mijn voeten stampen

met galmende dreun

in het struikelend nu

met mijn knieën gebogen

mijn lijf krom op de trap

knip ik haar tapijt door

smijt het betraand in een hoek

leegte in mijn ouderlijk huis

brengt me dichterbij mijn eigen ziel

moeder draag me vanaf hier verder

je leven van overgave en vertrouwen

leert me de stilte ruimte geven

(geschreven door Jos Veld, voorgelezen tijdens de poëziemiddag 'wie jij was, wie ik ben', december 2014)