Teksten Laurens van der Zee 2015

Teksten geschreven door Laurens van der Zee. Door hem voorgelezen tijdens 'Spreken van verlangen', december 2015. Zie ook www.laurensvanderzee.nl.

De sleutelaar

Hij had die dag nog in zijn schuur

schroefjes gesorteerd. Mij zal ‘t niet gebeuren

zei hij, dat ze als ik er eens niet meer ben -

Hij keek je daarbij aan

alsof ’t een puur theoretische exercitie betrof. We raasden

door het heelal met twee miljoen kilometer per uur, of zo,

maar dat durfde je hem ook al niet te vertellen -

dat ze dan dus zullen zeggen

hij kon nog geen splitpen van een keilbout onderscheiden.

Op die dag, dan, veegde hij in zijn val

een hele bak van tafel, niet erg,

er zat geeneen verkeerde bij.

Dat ie met z’n neus op een olieveeg lag

was de familie een troost.

Laurens van der Zee

Fragment

De rotste streek mij ooit geleverd

is mij op de wereld zetten

en net als ik aan het wennen ben zeggen

dat het tijdelijk is.

Tijdelijk ís het, en ellendig,

winnaars en loosers wacht aan ‘t eind hetzelfde,

gemis volgt op vervulling als eb op vloed,

verlangen is een luis met een lepeltje voorop,

hij holt je hart uit en je kop.

Leven is alleen zijn, hechten is voor dommen,

het goedertieren opperwezen tikt ad lib

mensen weg om je heen.

Wij zijn geen schaakspel, nondeju!

Ik veeg mijn reet af aan verbinding,

verbinding breekt altijd!

Een mens is niet bestand tegen ‘t menselijk bestaan,

dus doc, zei ik, ik wil er af.

Hij lachte me in m’n gezicht uit…

Laurens van der Zee

Hij las ook het gedicht 'Luister' van Hans Lodeizen.