Teksten geschreven door Laurens van der Zee. Door hem voorgelezen tijdens 'Spreken van verlangen', december 2015. Zie ook www.laurensvanderzee.nl.
De sleutelaar
Hij had die dag nog in zijn schuur
schroefjes gesorteerd. Mij zal ‘t niet gebeuren
zei hij, dat ze als ik er eens niet meer ben -
Hij keek je daarbij aan
alsof ’t een puur theoretische exercitie betrof. We raasden
door het heelal met twee miljoen kilometer per uur, of zo,
maar dat durfde je hem ook al niet te vertellen -
dat ze dan dus zullen zeggen
hij kon nog geen splitpen van een keilbout onderscheiden.
Op die dag, dan, veegde hij in zijn val
een hele bak van tafel, niet erg,
er zat geeneen verkeerde bij.
Dat ie met z’n neus op een olieveeg lag
was de familie een troost.
Laurens van der Zee
Fragment
De rotste streek mij ooit geleverd
is mij op de wereld zetten
en net als ik aan het wennen ben zeggen
dat het tijdelijk is.
Tijdelijk ís het, en ellendig,
winnaars en loosers wacht aan ‘t eind hetzelfde,
gemis volgt op vervulling als eb op vloed,
verlangen is een luis met een lepeltje voorop,
hij holt je hart uit en je kop.
Leven is alleen zijn, hechten is voor dommen,
het goedertieren opperwezen tikt ad lib
mensen weg om je heen.
Wij zijn geen schaakspel, nondeju!
Ik veeg mijn reet af aan verbinding,
verbinding breekt altijd!
Een mens is niet bestand tegen ‘t menselijk bestaan,
dus doc, zei ik, ik wil er af.
Hij lachte me in m’n gezicht uit…
Laurens van der Zee
Hij las ook het gedicht 'Luister' van Hans Lodeizen.